ارزیابی فشار جبهه کار و نشست سطحی در تونلسازی مکانیزه در مناطق شهری (مطالعه موردی : تقاطع ایستگاه خط 1 با خط 7 مترو تهران)

ایجاد فضاهای جدید زیرزمینی از جمله خطوط مترو ممکن است از مجاورت و یا در تقاطع سایر سازه های زیرزمینی عبور کند. قطعه ی شرقی-غربی خط 7متروی تهران از شهرک امیرالمومنین شروع شده و تا تقاطع خیابان قزوین و بزرگراه نواب ادامه می یابد که در مجموع طولی به اندازه 12 کیلومتر دارد و توسط یک دستگاه حفارepb به قطر 9/164 متر حفاری می شود. یکی از چالش های موجود در مسیر حفر تونل قطعه شرقی-غربی، عبور از محدوده ی ایستگاه خط ? تهران می باشد.ایستگاه خط ? دارای مقطع مستطیلی شکل به عرض ?? متر و ارتفاع ?? متر می باشد که دارای ? متر روباره می باشد و به روش کند و پوش احداث می شود. بر اساس بررسی های انجام گرفته، تونل مترو از زیر ایستگاه خط ? عبور خواهد کرد. با توجه به وجود ایستگاه خط ? لازم است که پایداری ایستگاه در حین حفاری تونل مترو حفظ شود و از تغییر شکل و نشست بیش از حد آن جلوگیری شود از طرف دیگر با توجه به تقاطع غیرهمسطح بودن دو تونل باید نشست سطحی را نیز لحاظ و زیر نظر داشت. بدین منظور، لازم است که پارامترهای دستگاه حفار مانند فشار سینه کار، نرخ پیشروی و فشار تزریق نسبت به شرایط ایستگاه و شرایط زمین در محدوده تقاطع دو تونل تعدیل شوند. هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی پایداری ایستگاه و نشست سطحی با استفاده از روش عددی می باشد که از نرم افزار flac 3d استفاده شد. در ابتدا فشار مناسب سینه کار با استفاده از روابط تحلیلی به دست آمده و در تحلیل عددی مورد استفاده قرار گرفت. برای صحت سنجی مدل سازی نرم افزار flac3d از نرم افزار plaxis 3d tunnel و نتایج ابزار دقیق استفاده شده است. انطباق مقادیر حاصل از مدلسازی flac3d با مقادیر واقعی و مقادیر مدلسازی plaxis 3d tunnel بیانگر اطمینان بخش بودن روش تفاضل محدود می باشد. نتایج مدلسازی نشان می دهد که بیشینه نشست سطحی 2/45 سانتی متر می باشد که در محدوده مجاز می باشد و ایستگاه خط 1 پایدار است.